Meslektaşlarımızca ve ilgili kamuoyunca bilindiği üzere, 657 sayılı yasanın 36. Maddesi, mesleğimizi sağlık hizmetleri sınıfına dahil görmesine rağmen; hem sonra ihdas edilen kimi mevzuatta, hem de idari uygulamalarda Veteriner Hekimliğe karşı eşitsiz yaklaşmak gibi bir dirençle karşılaşmaktayız.
Hem hukuka, hem bilime ve deontolojiye aykırı bu yaklaşımla mücadele ettik ve etmekteyiz.
Hayvan sağlığının beşeri sağlıkla nasıl içiçe olduğu içinde bulunduğumuz Pandemi ile, başka örnek vermeye gerek kalmaksızın kendisini ortaya koymaktadır. Gerek hayvansal gıdaların doğrudan insan sağlığına dönük etkileri, gerek hayvan doğal yaşamlarının artık beşeri yaşam alanlarıyla kesişiyor olması, gerekse sokak hayvanlarımızın insanlarla doğrudan temas halinde yaşaması, beşeri sağlık ile hayvan sağlığının bir bütün olduğunu göstermektedir. Aradaki fark uzmanlık farkıdır. Sağlık bilimi bakımından ise tamamı tek bir kategoridir. Nitekim 657 sayılı yasanın 36. maddesinin lafzı ve amacı bu bütünsellik üzerine kuruludur.
Veteriner Hekimlerin yaşadığı bir diğer direnç ise, 5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu “Ek Madde 84” maddesinin, beşeri hekimler ve diş hekimlerine kamu emekliliklerinde ?ilave ödeme? (uzman olanlara (17.000) gösterge rakamının, uzman olmayanlara (13.000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucu bulunacak tutarda) yapılmasını düzenlerken, burada Veteriner Hekimlerin sayılmamasıdır.
Esasen bu ek madde, Anayasa Mahkemesinin daha önceki bir paralel düzenlemenin tabiplere tanınan ek ödemenin diş tabiplerini kapsamaması sebebiyle ?eşitlik ilkesi?ne aykırı bularak iptal ettiği Anayasa Mahkemesi kararına da aykırıdır. Zira paralel durumda Anayasa Mahkemesi’nin 06.01.2005 tarihli , E.2001/479, K.2005/1 sayılı kararında belirtildiği gibi, ?Devlet’çe, sosyal güvenliğin ve sosyal adaletin sağlanmasına elverişli ortamın yaratılması ve bu anlamda sosyal güvenlik alanında getirilecek bir haktan, aynı sosyal güvenlik kurumu içinde yer alan ve temelde birbirine yakın konumda bulunan tüm sigortalıların “dengeli ve makûl” ölçüler içinde yararlanmalarını öngören düzenlemelerin gerçekleştirilmesi gerekmektedir. Bu kararda, ?aynı sosyal güvenlik sistemi içinde bulunan, aynı sosyal risklere karşı asgari ölçüde güvence altına alınan ve aynı kurallara bağlanan sigortalıların aynı hukuksal statü içinde özdeş durumda bulunan kişiler olduğu, aynı durumdaki kişilerin, yasanın öngördüğü haklardan aynı esaslara göre yararlandırılmalarının ise eşitlik ilkesinin gereği bulunduğu? açıklanmıştır.
Tüm bu nedenlerle, SGK?ya yaptığımız idari başvuruda, emekli veteriner hekimlere de Ek Madde 84 uyarınca ilave ödeme yapılmasını ve yasanın Anayasa Mahkemesi emsal kararları ile birlikte değerlendirilmesini talep ettik. Bu başvurunun reddi üzerine ise Ankara İdare Mahkemesi nezdinde, ilgili Maddenin Anayasaya aykırı olduğu itirazımızla ve konunun Anayasa Mahkemesine taşınması talebiyle birlikte, Oda Genel Sekreterimiz ve Oda Avukatımız üzerinden dava açtık.
Özlük haklarımız ve ‘eşit işe eşit ücret’ talebimiz için mücadeleye devam edeceğiz.
Saygılarımızla duyururuz. 10.04.2020
ANKARA BÖLGESİ VETERİNER HEKİMLERİ ODASI
YÖNETİM KURULU